Metody

Metoda Domana

Ta metoda, stworzona i stosowana w Instytutach Osiągania Ludzkich Możliwości wykorzystywana jest nie tylko do usprawniania dzieci z uszkodzeniami mózgu, ale również w stymulacji rozwoju umysłowego, społecznego i fizycznego dzieci zdrowych.

U podstaw tej metody leży przekonanie o tym, że:

• Jeżeli przyczyną zaburzonego rozwoju dziecka jest uszkodzenie mózgu to oddziaływania usprawniające powinny być adresowane do mózgu. Nie należy zwalczać objawów, ale leczyć uszkodzony mózg.
• Struktura anatomiczna mózgu jest wspólna dla wszystkich ludzi. Jednak rozwój mózgu zależy także od wpływu środowiska zewnętrznego, od tego, jak często, z jaką intensywnością i jak długo stymulowane są zmysły, rozwój ruchowy, mowa i zdolności manualne dziecka.

Opracowanie programu usprawniania tą metodą jest poprzedzone szczegółowym badaniem dziecka według tzw. profilu rozwojowego. Pozwala on ocenić rozwój dziecka w obrębie funkcji: czuciowych - poznawczych (wzrok, słuch, dotyk) i ruchowych - wykonawczych (motoryka, mowa, sprawność manualna). Kolejny etap stanowi porównanie otrzymanych wyników ze wskaźnikami charakteryzującymi prawidłowy rozwój dziecka. Nie jest to jednak jednorazowa diagnoza. Dokonywana ponownie w trakcie terapii pozwala obserwować postępy dziecka. W wyniku tej diagnozy powstaje indywidualny program usprawniania. Nie określa się w nim górnej granicy osiągnięć dziecka.

Praca tą metodą polega na dostarczaniu uszkodzonemu mózgowi bodźców, które cechują się dużą intensywnością, częstotliwością i długim czasem trwania, a także na wymuszaniu określonych reakcji ze strony dziecka. Usprawnianiu i stymulacji podlegają sfery: ruchowa, fizyczna, intelektualna oraz emocjonalno-społeczna. Celem oddziaływań dotyczących sfery ruchowej jest nauczenie dziecka samodzielnego poruszania się. Środkiem do osiągnięcia tego celu jest przede wszystkim dotykowe programowanie złożonych ruchów - pełzania, raczkowania, poprawnego chodzenia. Działanie ukierunkowane na sferę fizyczną zmierza do osiągnięcia przez dziecko idealnego stanu zdrowia. Cel ten realizuje się poprzez stosowanie odpowiedniej diety oraz specjalny program oddechowy, który służy wypracowaniu prawidłowego wzorca oddychania - głębokiego i regularnego.

Intensywna, wielozmysłowa stymulacja umysłu dziecka, nauka czytania i liczenia, poszerzanie jego wiedzy oparte na przekazywaniu ściśle określonych bitów informacji służy jak najpełniejszemu rozwojowi intelektualnemu.
Natomiast wpływanie na rozwój emocjonalno-społeczny polega na umożliwieniu dziecku kontaktów z rówieśnikami, przy jednoczesnym podawaniu mu informacji na temat zasad i norm współżycia w grupie. Stosuje się też tzw. trening sytuacyjny, podczas którego dziecko uczy się różnego typu zachowań i umiejętności społecznych niezbędnych do utrzymywania prawidłowych kontaktów z innymi ludźmi. Głównymi rehabilitantami - wykonawcami tego programu są rodzice, zwykle matka, i to oni muszą zaangażować się bez reszty w usprawnianie dziecka. Pomocą im służą Instytuty Osiągania Ludzkich Możliwości dokonujące diagnozy dzieci oraz ustalające na jej podstawie ewentualne zmiany w programach rehabilitacji.