Metody

Integracja sensoryczna

Podstawę założeń opracowanej przez A.J. Ayres terapii stanowi zjawisko integracji czynności zmysłowych. Na proces ter składają się:

• odbiór bodźców za pomocą zmysłów,
• segregowanie - eliminowanie dokonywane w obrębie układu nerwowego, a także rozpoznawanie i przypisywanie odpowiednich znaczeń bodźcom,
• łączenie tych informacji z uprzednio odebranymi,
• kojarzenie ich z posiadanymi doświadczeniami czuciowymi lub ruchowymi,
• wytwarzanie odpowiednich reakcji adaptacyjnych na dane bodźce,
• zapamiętanie tych sposobów reagowania w celu przyszłego wykorzystania ich.

Przebieg procesu integracji zmysłów decydować będzie zarówno o jakość wykonywanych przez dziecko ruchów, rozwoju świadomości własnego ciała jak i o sposobie postrzegania świata. To zaś leży u podstaw kształtowania się wyższych czynności umysłowych.

Proces integracji sensoryczno-motorycznej nie zawsze jednak przebieg prawidłowo. W pracy z dziećmi głębiej upośledzonymi umysłowo możemy zaobserwować na poszczególnych etapach tego procesu różnego typ zaburzenia. Mogą one przybierać rozmaite formy, np. zaburzeń napięci mięśniowego, nadaktywności ruchowej, obniżonej koncentracji uwagi, żabi. rżeń koordynacji wzrokowo-ruchowej, trudności w rozwoju mowy, zaburzę zachowania.
Zasadniczym celem tej terapii jest wzbogacanie zdolności mózgu d dostrzegania bodźców płynących z otoczenia, do odczytywania i zapamiętywania ich oraz opartego na tej podstawie świadomego działania. Charakterystyczne jest to, że terapeuta nie jest skoncentrowany na efekcie terapii, lec na jej przebiegu - nie walczy z objawami, ale z ich przyczynami. Jego dział i nią, oparte na wynikach bardzo szczegółowej diagnozy (tzw. test południowe kalifornijski - SCSIT), obejmują przede wszystkim:

• odpowiednie przygotowanie środowiska zewnętrznego,
• dostosowanie do potrzeb dziecka prostej stymulacji zmysłów (przede wszystkim czucia głębokiego i dotyku),
• polisensoryczną stymulację,
• motywowanie dziecka do podejmowania wysiłku.